39 χρόνια από την κυκλοφορία του “Kill ‘Em All” – Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι

Σαν σήμερα (25 Ιουλίου) οι Metallica κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Kill ‘Em All” και άλλαξαν την ροή της ιστορίας της metal μουσικής!

Ο δίσκος-θρύλος, που «γέννησε» το thrash για πολλούς, που ο ήχος του συνοψίζει τη δύναμη, το πάθος, την ένταση και την αλητεία των πρώτων ημερών των Metallica.

Σαν ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο αυτό δίσκο, πάμε να δούμε τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από κάθε κομμάτι του.

Hit The Lights

Το πρώτο κομμάτι που οι Metallica έγραψαν αλλά και ηχογράφησαν μαζί. Ένας metal ύμνος, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κρυμμένο διαμάντι, πολύ απλά γιατί είναι αδύνατο να κρυφτεί από την πρώτη θέση του δίσκου στην οποία βρίσκεται.

Περιγράφει τον ενθουσιασμό που καταλαμβάνει τη μπάντα όταν πρόκειται να ανέβει στη σκηνή για να παίξει μουσική, αλλά και τις αντιδράσεις που η τελευταία προκαλεί στον κόσμο της.

Το συγκρότημα συνήθιζε τον πρώτο καιρό της ζωής του να ανοίγει με το “Hit The Lights” τις συναυλίες του. Ο αστικός μύθος λέει πως η έμπνευση του τίτλου, προέρχεται από το “Shoot The Lights” των Diamond Head.

The Four Horsemen

Η σύνθεση εδώ, ανήκει στον Dave Mustaine, κάτι που αργότερα στην καριέρα του φρόντισε να καταστήσει ξεκάθαρο (βλέπε “Mechanix“). Οι Metallica στις συναυλίες τους έκοβαν το τραγούδι στη μέση, για να μην χρειαστεί να παίξουν το σόλο της γέφυρας. Μάλιστα τους πήρε 30 ολόκληρα χρόνια (7 Δεκεμβρίου του 2011), για να παίξουν ολόκληρο το “The Four Horsemen” μπροστά σε κοινό.

Το κομμάτι αυτό είναι μια ευθεία βιβλική αναφορά στους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης, που θα καλπάσουν με τα άλογα τους για να διαδώσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, πως έρχεται το τέλος του κόσμου.

Επίσης, ο Mustaine ισχυρίζεται πως εμπνεύστηκε μερικά σημεία του από το “Sweet Home Alabama” των Lynyrd Skynyrd!

Motorbreath

Πρόκειται για το μοναδικό τραγούδι των Metallica που έχει γράψει ολομόναχος ο James Hetfield.

Το κομμάτι μιλάει για τους ανθρώπους που αφήνουν τη ζωή να περνά από μπροστά τους δίχως να κάνουν κάτι και τελικά δεν πετυχαίνουν τίποτα σε αυτή.

Jump In The Fire

Το “Jump In The Fire” περιγράφει τον κόσμο από την πλευρά του… Διαβόλου, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους να αμαρτήσουν, περιμένοντας καρτερικά να πεθάνουν και να «πηδήξουν στη φωτιά».

Ο Lars Ulrich έχει παραδεχτεί πως ο ήχος του είναι εμπνευσμένος από το “Run To The Hills” των Iron Maiden, που έπαιζε πολύ συχνά στο ραδιόφωνο εκείνη την εποχή.

Οι Metallica πίστευαν πως αυτό το κομμάτι ήταν που θα τους οδηγούσε στην επιτυχία, για αυτό και έγινε το δεύτερο single τους, μετά το “Whiplash“.

(Anesthesia) – Pulling Teeth

Το πρώτο ορχηστρικό κομμάτι των Metallica, ανήκει στον Cliff Burton.

Πρόκειται για ένα ποτ πουρί από τις αγαπημένες συνθέσεις του, κομμένες και ραμμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν κάτι ολοκληρωμένο.

Μέχρι το 2:34 ακούγεται μόνο το μπάσο του Burton, ενώ στη συνέχεια και μέχρι το τέλος τον συνοδεύει ο Lars Ulrich.

Είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της συνθετικής δεινότητας, της τεχνικής και του ταλέντου του αδικοχαμένου μπασίστα, καθώς επίσης και των επιρροών του, με πολλά σημεία να θυμίζουν Geddy Lee και Geezer Butler.

Όταν οι James Hetfield και Lars Ulrich άκουσαν τον Burton να παίζει ζωντανά ένα τμήμα του “Anesthesia – (Pulling Teeth)“, αποφάσισαν να τον φέρουν στους Metallica, με το αστείο της υπόθεσης να είναι πως αρχικά πίστευαν πως ο ήχος που άκουγαν προερχόταν από κιθάρα, αδυνατώντας να πιστέψουν πως κάποιος έπαιζε με αυτό τον εξωφρενικό τρόπο μπάσο.

Whiplash

Το “Whiplash” ήταν το πρώτο single που γέννησε το “Kill ‘Em All“.

Αυτό που λίγοι όμως γνωρίζουν είναι πως whiplash είναι μία πάθηση του λαιμού που προκαλείται συχνά από το ακατάπαυστο headbanging, και σε σοβαρές μορφές, μπορεί να συγκριθεί σε βαρύτητα ακόμα και με τραύμα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η πάθηση αυτή μπορεί να χρονίσει.

Οι Metallica έγραψαν το “Whiplash” εμπνευσμένοι από το ασταμάτητο headbanging στο οποίο επιδιδόταν το κοινό στις συναυλίες τους.

Phantom Lord

Κάτι που σίγουρα δεν λείπει από το “Kill ‘Em All” είναι η πρωτοτυπία στη θεματολογία των τραγουδιών του.

Το “Phantom Lord” περιγράφει της περιπέτειες της metal μουσικής, ενσαρκωμένης στη μορφή ενός τέρατος που συνθλίβει τα πάντα στο πέρασμά του, με τη βοήθεια φυσικά των οπαδών του, δηλαδή των metalheads.

Μάλιστα, ο James Hetfield είχε τέτοιο απωθημένο με τον Phantom Lord που είχε βαφτίσει έτσι και μια από τις μπάντες που έπαιζε στα εφηβικά του χρόνια, πριν φυσικά ιδρύσει τους Metallica.

No Remorse

Το χρονικό της έντονης αντιπολεμικής θεματολογίας των Metallica ξεκίνησε να γράφεται με το “No Remorse“. Το συγκρότημα βγάζει μια ωμή απέχθεια για όσους επιλέγουν να πολεμούν απλά για τη χαρά του να σκοτώνουν αλλά και για την απουσία τύψεων ως προς τις πράξεις τους.

Το κομμάτι αδικείται ελαφρώς από τη θέση που έχει στο δίσκο, όντας λίγο αδύναμο σε σχέση με τα υπόλοιπα που βρίσκονται στο τέλος του, ωστόσο όταν μιλάμε για τόσο κλασικά άλμπουμ, ακόμα και τα λιγότερο «τυχερά» τραγούδια, παραμένουν κορυφαία.

Seek & Destroy

Γραμμένο σε ένα φορτηγάκι έξω από το εργοστάσιο αυτοκόλλητων που δούλευε ο James Hetfield, ήταν το τραγούδι στο οποίο ο Kirk Hammett «εξετάστηκε» στην οντισιόν που πέρασε για να μπει στη μπάντα.

Το “Seek & Destroy” παρομοιάζει τη μάχη για μουσική επικράτηση που έδιναν τα συγκροτήματα στο Λος Άντζελες, με αγνό βρωμόξυλο συμμοριών στο δρόμο.

Η προσέγγιση του στο θέμα είναι τόσο περίεργη, που όταν οι Metallica μετακόμισαν στο Σαν Φρανσίσκο για χάρη του Cliff Burton, το κοινό εκεί αδυνατούσε να καταλάβει τι ακριβώς προσπαθούσαν να πουν με αυτό…

Metal Militia

Το επικό φινάλε του “Kill ‘Em All“, είναι το “Metal Militia“, με τον James Hetfield να ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του, πιο οργισμένος από ποτέ.

Πρόκειται για ένα κάλεσμα «στα όπλα» όλων των metalheads του κόσμου, ώστε να μεταδώσουν το μήνυμα πως οι Metallica ήρθαν για να μείνουν.

Με το στίγμα του Dave Mustaine να είναι για άλλη μια φορά πασιφανές σε όλα τα μήκη και πλάτη της σύνθεσης, το “Metal Militia” είναι ένα από τα πιο κλασικά thrash κομμάτια όλων των εποχών, από αυτά που καθορίζουν το είδος μέχρι και σήμερα.

Το καλύτερο φινάλε που θα μπορούσε να έχει ένας επικός δίσκος σαν κι αυτόν.

Latest Posts